Zamek rycerski położony na południowo-wschodnim krańcu płaskowzgórza nad rzeką Ciemną. Od północy i wschodu znajdują się fosy. W latach 1507 - 1695 Gołuchów należał do rodziny Leszczyńskich. Rafał Leszczyński, starosta radziejowski, wzniósł renesansowy dwór obronny z czterema ośmiobocznymi wieżami na narożach głównego budynku, który na najwyższej kondygnacji miał ganek ze strzelnicami. Dwór był otoczony fosą ; na wschód od niego znajdował się podwórzec, a dalej zabudowania gospodarcze. Na początku XVII w. dwór został rozbudowany przez Wacława Leszczyńskiego, kasztelana i wojewodę kaliskiego, który na południe od istniejącego dworu wzniósł nowe skrzydło mieszkalne z krużgankiem arkadowym na pierwszym piętrze.
Widok zamku w Gołuchowie w pierwszej połowie XIX w."Przyjaciel Ludu" 1843, I
Widok na zamek od strony południowej.
W połowie XIX w. zamek uległ ruinie i dopiero po przejściu w ręce Działyńskich został całkowicie przebudowany w latach 1872-85 w duchu historyzmu, na wzór renesansowych zamków francuskich. Przebudowa objęła przede wszystkim południową część mieszkalną, jak również spowodowała zburzenie starego dworu obronnego, pozostawiając tylko trzy narożne wieże. Wzniesiono też skrzydło zachodnie z bramą i mostem kamiennym przez fosę. Podczas przebudowy w zamku umieszczono autentyczne fragmenty rzeźb i całe elementy obramień okiennych pochodzące z Francji i Włoch. Do 1939 roku w zamku znajdowało się bogate muzeum, zniszczone przez niemieckie władze okupacyjne w latach 1940 - 1943. Po wojnie ponownie zostały urządzone wnętrza zamku.
Ruiny zamku królewskiego położone na nizinie nad rzeczką Strzegową, we wschodniej części miasta. Pierwsze wzmianki o Ostrzeszowie pochodzą z 1283 r. Zamek murowany związany z fortyfikacjami miejskimi wzniósł Kazimierz Wielki, jak poświadczają Janko z Czarnkowa i Długosz, być może w połowie XIV w. Zamek był siedzibą starosty królewskiego, a od 1553 roku należał do starostwa grodowego. Został zniszczony w czasie najazdu szwedzkiego i został odbudowany w 1660 roku. Użytkowany do 1758 r., potem stał się ruiną. Pozostały tylko fragmenty murów obwodowych oraz wieża, odremontowana w 1960 rok.
Pierwotny zamek był zbudowany z cegły, na planie prostokąta. Od strony wjazdu, a więc od wschodu, została wzniesiona 23-metrowa wieża na planie kwadratu (9 x 9 m.), na wysokości 11 m przechodząca w ośmiobok. Wieża ma do dziś pięć kondygnacji, nie znane są natomiast jej piwnice przeznaczone zapewne na więzienie. Obok wieży znajdowała się brama wjazdowa prowadząca na dziedziniec otoczony murami obwodowymi. Z przeciwległej strony stał dom mieszkalny, który zamykał dziedziniec zamkowy od strony północno-zachodniej. Interesującym elementem obronnym jest wieża przybramna pełniąca różne funkcje: obronną, strażniczą i mieszkalną.
